Duaların gücünü keşfedeli çok fazla olmadı.Malesef bunu biraz geç keşfedenlerdenim.Çocukluğumdan beri dua ederim ama birçoğunun kabul olmadığını düşünürdüm.Oysa ki ben istemeyi bilmiyormuşum.Bundan iki yıl kadar önce bir arkadaşımın tavsiyesiyle Muhammed Bozdağ'ın "İstemenin Esrarı" isimli kitabını okumuştum.O kitabı okurken bazı şeyleri yanlış yaptığımı farkettim.
Kendi adımıza istediğimiz bazı şeylerin başkalarına zarar verebilecek yada başkalarının mutsuzluğuna sebep olacak şeyler olduğunu bilmeden istiyoruz çoğu zaman.
Ya da ağzımızdan çıkan bazı cümlelerin "Dua" olabileceğini çoğu zaman.Yani istemsizce ,laf olsun diye kullandığımız bazı sözler dönüp dolaşıp bizim niyetimiz olarak teşekkül edebiliyor.Bunların bilincine ve farkına varıp ona göre istemeliyiz.
Bir de Tabi ki çok fazla yürekten,gönülden istemek.Taaa içimizin derinliklerinden en derinden.Hatta isterken kalbimizin sızladığını hissederek istemek.Bunu yapabilmek her zaman çok mümkün değil biliyorum.Adeta bir meditasyon halinde yapabilmek duaları.Çünkü o zaman Yaratanla başbaşa olmak mümkün.Aksi taktirde mesajı oluşturup evrene gönderme misali oluyor ki bu da doğru belki ama diğeri gibi ulaşabilirliği kesin değil bence.
Bunları yazmak nerden aklıma geldi gecenin bir yarısı dinlediğim muhteşem bir şarkıdan ve tabi paylaşmadan olmazdı :)
Hep söyledim ve söylemekten hiç bıkmayacağım;"Olmadı ,Olana Kadar Dua Ederiz..."
Gönülden ettiğiniz tüm dualarınız kabul olsun inşallah...Sevgiyle,Aşkla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder