Hepimizin keşkeleri olmuştur.Kalbimizin sesi ile aklımızın sesi arasında tercih yapmaktan kaynaklanır bu keşkeler.Realist biri olduğumu düsündüm bunca yıl,realist bir oğlaktım ben...Oysa yükselenim duygusal bir " koyunmuş"malesef :(
Hep sürüye uyan ve güdülmeye meyilli.Bunun farkına varmak içinde biraz geç kalmışım ama ne demişler; "Zararın neresinden dönersen kârdır."
Kâr /zarar hesabı yapma derdinde değilim tabi ki ama bundan önceki paylaşımlarıma ters düşmemek adına bir özeleştiri yapıp harekete geçmek istedim.
Daha mavi ,daha aydınlık günler görmek umuduyla...
Ruhumuz çoğu zaman,aklımızın kalbimize karşı savaşa girdiği bir savaş meydanıdır...
YanıtlaSil